*Julia kiwnęła głową, uspokajając nerwy. Ponownie przymknęła oczy i próbowała zasnąć, ale jakoś nie mogła. Wstała, przeciągnęła się. Właśnie wtedy odkryła źródło swojego problemu, widząc krwawe ślady. Podniosła jedną z łap, która jakoś dziwnie ją bolała i zobaczyła cienką, ale trochę jeszcze krwawiącą ranę.*
- Oj...

- Chyba zraniłam się o to szkło...
*Spojrzała w górę, na Skeeta i coś nią trzepnęło. Zaczęła przyglądać się mu bliżej.*
- O matko, ale ty brudny jesteś.
*Zaczęła się strasznie głośno śmiać.*

*Julia złapała go za ogon i pociągnęła w swoją stronę.*
- Nygdze ne idiesz!
*Puściła jego ogon i spojrzała na Skeeta z bardzo poważną miną.*
- Jak wyjdziesz, to jeszcze trafi cię jakiś piorun i kto mnie będzie wtedy ochraniał?
*Kopnęła szkiełka z dala od siebie, żeby czasem znowu się nie zranić. Usiadła przy oknie ze zbitą szybą, wyprężona dumnie. Nie chciała, żeby Skeet w takim momencie wychodził. Jeszcze nie teraz...*
- Zaraz sobie z tym jakoś poradzimy.

- Ech... gdybym była twoją matką...
*Julia już miała zacząć wywód, kiedy zauważyła, że Skeet chce się wymknąć. Podeszła do niego tak cichutko, że na pewno nie mógł jej usłyszeć. Od najmłodszych lat potrafiła się poruszać naprawdę bezszelestnie. Kiedy była już wystarczająco blisko, nagle skoczyła na jego grzbiet całą sobą, żeby go wystraszyć.*

- Nie ma wychodzenia bez mojego pozwolenia, jeszcze trochę grzmi.
*Wstała i usiadła przed Skiciem. Wydawał jej się być taki smutny. Odetchnęła ciężko.*
- No, pokaż się.
*Położyła się przed nim tak, żeby widzieć jak bardzo brudny ma pysk. No w sumie błoto już trochę opadło, ale kilka śladów po brudnych smugach jeszcze było.*

*Julia westchnęła głośno.*
- Proszę, nie zabij mnie teraz za to, co zrobię.
*Podeszła do niego bliżej i kilka razy polizała go po brudnych miejscach na pysku. Potem szybko wstała i udając, że ogląda obrazek na ścianie powiedziała.*
- Teraz wyglądasz sto razy lepiej...
*Chwilę milczała, nadal nie miała odwagi odwrócić się i spojrzeć na Skeeta. Coś w środku ją od tego powstrzymywało. Nienawidziła tego uczucia,*
- Możesz wyjść, ja... poczekam jeszcze chwilę. Tylko nie oddalaj się zbytnio i nie wchodź do wody przez jakiś czas.
*Usiadła na brudnej ścianie i zaczęła się rozglądać po mieszkaniu.*

*Odprowadziła wzrokiem Skeeta i położyła się. Nie miała ochoty wychodzić. W ogóle. Już przymykała oczy, kiedy w głowie usłyszała ten głos...*
- Głupia...
- Cicho bądź, nie chce mi się z tobą rozmawiać...
*Warknęła sama do siebie. Rana zaczęła nieznośnie piec.*
- Po prostu kiedy widzę, jak się zachowujesz, to tylko to słowo przychodzi mi na myśl...
*Julia postanowiła go zignorować. Dobrze wiedziała, że to tylko głos jej wyobraźni, nic więcej. Ale ten głos mówił samą prawdę...*

*Nie mogąc znieść tych głosów w głowie, wstała i potrzepała łbem. Wyskoczyła przez okno znów harując tą sama łapę. Przeklnęła coś pod nosem i wyruszyła na poszukiwania Skeeta. Po chwili dostrzegła go, widząc jak radośnie biega po całej plaży. Położyła się bez słowa na piasku i zaczęła go obserwować.*